معنایابی هجمه دشمنان به ارزش ها و نمادهای عاشورایی

پایگاه رهنما:

قداست شکنی از ارزش‌های نهضت عاشورا و تردید افکنی نسبت به اصالت وقایع و حوادث کربلا و همچنین هجمه به نمادها و موکب‌های عزاداری سالار شهیدان اباعبدالله الحسین در روزهای اخیر به محور اصلی جنگ روانی و شناختی و اقدامات تروریستی دشمنان نظام، رسانه‌های معاند و عوامل میدانی آنها در داخل تبدیل شده است. این رفتار اگرچه ممکن است در راستای تداوم و تحریک اغتشاشات سال گذشته تفسیر شود، اما تأمل در مبانی و انگیزه‌های دشمنان نظام در جریان سازی علیه ارزش‌های نهضت عاشورا و هجمه به نمادهای عاشورایی، نشانگر آن است که این هجمه ها، علل و انگیزه‌های فراتر از تحولات جاری دارد.  اگرچه اوج‌گیری آن در سال جاری و این ایام، می‌تواند ناشی از نگرانی دشمنان نظام از  اقبال گسترده مردم و به ویژه جوانان به ارزش‌های دینی و سنت‌های مذهبی باشد که در هفته‌های اخیر جلوه‌های آن در جشن‌های غدیر و همچنین مراسم عزاداری سالار شهیدان اباعبدالله الحسین، جهانیان را متحیر کرده است.

‏ ریشه تقابل همه جانبه غرب با ارزش های اسلامی که این روزها در قالب قرآن سوزی و هجمه به ارزش های عاشورایی شدت یافته است، به تحولات بعد از رنسانس و فاصله‌گیری اروپا  از مذهب باز می‌گردد. به ویژه آنکه در دوران کشورگشایی کشورهای اروپایی در نقاط مختلف جهان و به ویژه در حوزه کشورهای اسلامی ،استعمارگران غربی با سد اسلام برخورد کردند و برای شکست این سد وگسترش نفوذ خود دست به جنایات سهمگین زدند و با فرقه سازی نظیر ایجاد فرقه وهابیت وبهائیت و...تلاش کردند با درگیر سازی مسلمانان با خود، زمینه تسلط خویش را بر کشورهای اسلامی فراهم کنند و به همین دلیل بر برخی از کشورهای اسلامی نیز تسلط یافتند که تاریخ 400 ساله منطقه غرب آسیا مالامال از این جنایت ها و مداخلات کشور های غربی است. 

اما پیروزی انقلاب اسلامی مسیر تاریخ را عوض کرد.  انقلاب اسلامی ایران با داعیه داری  تداوم نهضت عاشورا، کارکرد «احیای اسلام» ‌را بعد از چهارده قرن به بهترین شکل به منصه ظهور رسانید و همانگونه که قیام امام حسین(ع) به عنوان عکس‌العملی در مقابل تضعیف و تحریف اصول اسلام به حساب می‌آید، انقلاب اسلامی ایران نیز پس از قرن ها ضعف و عقب‌ماندگی و انحطاط مسلمانان که به ویژه با فروپاشی و تجزیه امپراطوری عثمانی به اوج خود رسیده بود با اتکا به نهضت عاشورا ومکتب انتظار، باعث مرحله‌ای تازه از ظهور مجدد اسلام شد.

اما نکته مهم در تأثیر این ارزش ها در تداوم انقلاب آن است که در طول سال های پس از انقلاب هجمه های دشمنان نه تنها باعث تضعیف این فرهنگ و اعتقادات مردم نشد، بلکه در اوج آن تحمیل 8 سال جنگ علیه مردم ایران به شکوفایی بیشتر این ارزش ها و نهادینه شدن فرهنگ ایثار وشهادت نه تنها در ایران، بلکه در میان مسلمانان وعدالت خواهان جهان منجر شد که اوج آن را در تأثیر حرکت انقلاب در نهضت فلسطین می بینیم و بدیهی است که اگر عاشورا و روح حرکت عاشورا در ایران زنده بماند، انقلاب و آرمان های والای آن بدون آسیب در گذر زمان، روز به روز مستحکم تر به حرکت خود ادامه خواهد داد. نکته ای که دشمنان نظام نیز از آن غافل نبوده و در تمام فرازهای انقلاب تمام توان خود را برای هجمه به این ارزش ها بکار گرفته اند که مصداق روشن آن را در ماجرای فتنه 88 و در روز عاشورای آن سال (6دیماه88) شاهد بودیم که بالاترین اهانت ها به ارزش های عاشورایی از سوی فتنه گران و سرپل های داخلی دشمن روا داشته شد که البته مردم با بصیرت ما در روز نهم دیماه با قیام تاریخی خود به آن پاسخ داده و بساط آن فتنه را جمع کردند.

اما آنچه که این روزها در فضای رسانه ای و مجازی و به ویژه شبکه های ماهواره ای معاند می گذرد، در اصل اجرای همان سناریوی دین ستیزی و اسلام هراسی غرب است که در قالب هجمه هایی نظیر نپوشیدن سیاه، بی اعتنایی به آیین‌های محرم و عدم شرکت در مراسم سوگواری اباعبدالله(ع)، مخالفت با خرج دادن و توزیع نذری، تمسخر روضه‌خوانی و عزاداری، تشکیک در اصل نهضت عاشورا و اینکه فرهنگ شهادت خشونت‌آفرین است و...گوشه ای از این مفهوم سازی هاست ودر عرصه میدانی نیز آتش زدن نمادهای عاشورایی وحسینیه ها، حضور زنان بی حجاب وحتی برهنه نمایی در برابر حسینیه ها ودستجات عزاداری ظهور وبروز یافته است. 

مبتنی برهمان مبانی که اشاره رفت، مواضع واقدامات این  رسانه ها و  افراد هتاک در ۲ طیف قابل احصاء هستند. نخست، مخالفت با اساس دیانت و شریعت عاشورایی به این دلیل که تداوم وگسترش این اعتقادات به ویژه در نسل جوان دوام و قوام دین‌داری را به ارمغان می‌آورد و باعث می شود که آنها نتوانند برای آشوب افکنی ها از میان جوانان کشور یارگیری کنند و طیف دیگر با ادعای دینداری با مخالفت با حضور در این مراسمات در صدد القای این هستند که عزاداری‌ها در راستای آرمان‌های نظام نیست و اساساً هیچ ارتباطی با آن ندارد. این دوطیف در نهایت به یک مقصد مشترک می‌رسد که عبارت است از لگدپراکنی به نظام و لجن‌پراکنی علیه انقلاب. یکی با توهم عاشوراستیزی چون محرم و صفر را در امتداد چشم‌اندازهای انقلاب می‌بیند و دیگری با جداکردن مراسم سوگواری از اهداف انقلابی که به تشکیل «هیئت‌های سکولار» منتهی می‌شودکه تبعاً با روح فرهنگ عاشورایی، ایثار و ازخود گذشتگی فاصله دارند. سخن آخر اینکه نهضت امام حسین(ع) یک حقیقت جاویدان است و هر سال مغناطیس حسینی خیل عظیمی از محبان اهل بیت را به سمت خود می کشاند و پرشورتر از گذشته برگزار می گردد. عباس حاجی نجاری